{07/06/2015} Poetika parolado farita de Krisbab:
”Tiuj kiuj vivis la plej profundan falon, sin permesis eniri en la plej timiga denseco de materio. Do, poste ekkomenci vojon revenen. Kia mirinda aventuro! Uloj apartigitaj de iliaj Kreanto pro nescieca vualo, nun ili emerĝas kaj aproksimiĝas de la Lumon, sentimece.
Ili estis nedefendeblaj kaj ankaŭ nedefenditaj de iliaj propraj eraroj, nepercepteblaj, Grandaj Estuloj! Ili sukcesis rebonigi, jarceto poste jarcento, iluzion kiu subtenigis ilin apartigantaj de Vivo por suprenirigi iliaj suplikojn petante Patran Pardonon. Kia Forto, kia kuraĝo, kia valora koplodo!
Hodiaŭ mi revidas ondajn kampojn. Mi revidas pasintecon de ĉi nova tero kaj mi miras, pli kaj pli, Grandan Amon de l’Kreanto. Hodiaŭ mi profitas lumon de la Tria Aŭroro por doni formon al Amo kiu mi sentas eksterflui de mi. Ĉi floro nomiĝas Mizerikordon, kaj elspiras dolĉegan parfumon sur homoj de malnova tero”.
Krisbab, Poeto, estas nova libervola fineculo. Li abandonis komunuman vivon por sin dediĉi al Plena Estula Ekspresio, praktiko kiu estas konkerita kun dediĉo, ekde dek jaraĝa al libervola laborado pro planedo. Iu el formoj de ekspresio estas ligita al pasintecaj memoroj, kiu kunportas novan percepton al surfaco. {47ª registro}
Nenhum comentário:
Postar um comentário