Plendo de maljustigituloj

{16/05/2010} – Ĉu homoj havis malfacilaĵojn em kredi je ebleco de mondo regita de Amo, simple ĉar ili ne sukecis koncepti Pacan mondon ene si mem?

Estis registritaj multajn plendojn inter habitantoj de planedo je tiu epoko. Pro Paco, pro fino de perforto, pro “Dia justeco”, sed registroj venis ĉirkauitaj je forta malkredo. Ĉar ili vidadis nur surfaco de faktoj, homoj suferis haŭte efektojn de socia malegaleco, krome pligrandiiĝo de sia propra suferiĝo kun spirita formulo kiu mantenis sai atento eksteren, en paciĝa ŝajniĝo.

Homaj estuloj estis forigitaj de mekanismoj de serĉado de vero dum multajn tempojn pro kredo kiu ili metis en grandaj religiaj korporacioj. Ili lernis kiel preĝi, sed ne kredi je tio ke Patro estis kune, ene ĉiu, prete por agi kun ĉiu kaj labori perforton kiu estas ene ĉiu, malfortigante sia resendiĝo eksteren malpligrandigante krimojn kaj barbarecojn. Propra Paca Estulo estis tie atendante, ene koroj, dum ĉiu sin turnis al sia najbarulo, al aŭtoritato, al policaro petante providencojn por ia “pacifiĝo” em aliulo, sem scii ke li mem ĝin ŝirmis.

Granda parto de planeda popolo anksiis pro ŝanĝo, sed malkredis je ena ŝanĝo de aliulo, kaj de si mem. Mankis kronologia kajtranscenda percepto de spaco/tempo en kiu ili vivis. Ĉar, certe ili estis plu determinitaj por trovi lumon en “fino de tunelo”, aŭ vero, ene si mem, se ili scius ke ili trovus Sian Propran Dian Esencon, ne en malproksimega estonteco, sed en “ĉi tie kaj nun” de siaj vivoj. {74ª kroniko}