{13/06/2010} En pasinteco homaro estis grava solvota punkto por ke homo atingu novan ŝtupon: viruzo de nacia suvereneco kiu infektiĝis multajn landojn, kaj sai pli dolora konsekvenco – mantenĝo de batalo. Kiel tiel bakterio kombatita kun malĝusta kuracilo iĝas pli forta, ankaŭ homo sin mantenis malsana ŝirmante praecon de korpa batalo antaŭ defioj.
Kelkaj homa estulo, kun minimuma kono kaj sperto, scius ke ĝustigi miskomprenoj kun fizika kombato estis parto de praa pasinteco de homaro. Tamen, batala menso daŭris multe stimulita kaj pravigita kiel solvo de konfliktoj. Miljonoj de historioj kaj filmoj refortigis ideon de batalo por solvi ĉiajn situaciojn. Multaj pretendis nur elstari valorojn, sed malbone agis ĉar ili ne estis kompromisiitaj kun nenia ŝanĝo. Ili sentis sin apogitaj de ideoj de nacioj kiuj sin nomiĝis suverencaj aŭ koplodis postuli siajn suverenecojn al aliaj.
Antaŭ misagoj de homa justeco, antaŭ timo esti subjugita de alia, antaŭ senhavigo, homo uzis antikvan metodon de siaj prauloj: voĉe, fizike bataldiskutis. Homoj mortigis virinoj kaj reciproke, loĝantoj sin mortis surstrate, grupaĉo atakis personoj, gento sin batalis, soldatoj estis trejnitaj por mortigi aliajn kaj estraroj imponis siajn komandojn per forto de armiloj kaj minacoj, kun sanga bruteco , mortigante grupojn kaj popolojn.
En avancitaj mondoj tiaj praktikoj jam estis malaperitaj ĉar superregis suvereneco de homaro kiel tuto, sed en ĉi ombraj tempoj de 2010 opcio de fizika kombato ankoraŭ daŭrigis, malĝojante animojn kaj trunĉante korojn. {72ª kroniko)
Nenhum comentário:
Postar um comentário