El Maljunulejo al Sana Arto

[28/02/2016] kun sistemo de ŝanĝo de ero de loĝejo, indiviuoj serĉas tipon de tempa loĝejo kiu plibone adaptus al sia vivfazo kaj produktado kaj estas malmultaj kiuj restas en nur unu tipo de loĝejo dum sia tuta vivo. Poste inaŭguriĝo de unuaj maljunulejoj por ŝirmi personojn kiuj elektis vivi solaj, estu pro komforto , estu pro deziro de nova spaco por disvoligi siajn potancialojn, la antikva familia nukleo ekkomencas esti forlasata de homoj kaj virinoj. Estas perpektivo de vivo tute malsama de ordinaro, kun pli signifikeco kaj brileco.

Tio generas pligrandiĝo de eroj de Maljunulejoj kaj inaŭguriĝo de Novaj Centroj de Sana Arto kie individuoj, krome loĝi, povas disvolviĝi artajn lertecojn, intelekta kaj spirita mem koniĝo aŭ simple koncentrigi por novaj servicoj kaj agoj kiuj estis signitaj. Ambaŭ centroj enhavas de individuaj aŭ komunaj loĝejoj por tempaj loĝantoj, kaj kuirejaj kaj lavejaj servicoj estas partigitaj kun ĉiuj. Ĉiu loĝanto partoprenas de komunaj aktivecoj kiel purigiĝo, subteniĝo, prepariĝo de manĝaĵo kaj ĝenerala zorgo kun iloj kaj ĝardenoj, laŭ skalo kaj lerteco. Iuj sin dediĉis al zorgo kun hortkulturejo, administraj temoj aŭ disvastiĝo de eventoj kaj propraj aktivecoj. Centroj ricevas instruistoj kaj lernantoj, invititoj kaj visitantoj, laŭ fako aŭ intenco. [66a registro]

La malvera flanko de “specialuloj”

{07/03/2010} Sekve homoj penis por avanci, sed individuismo kaj dormiĝo estis tro ene de siaj vivoj, puŝante al eksteraĵoj, al forgeso de si mem, ĝis tiam kiam bonaj ekzemploj ne plu stimulis ilin. Miljaroj de historioj, televidaj epizodoj kaj filmoj stimulis ideon de potenca valoro de homa estulo, el kiu ili povis aperigi mirindaj povoj: miljaroj de “specialuloj”, super herooj, magikistoj, kaj tiel plu, lokigis en fantazia menso de homaro por ke ili ekserĉu al si mem. Sed troa ĉarmeco sen substanco, malhonestaj profetoj, egoistaj paranormaluloj, senkoraj geniuloj kaj egocentraj superpovuloj mantenigis atenton de homaro allogitaj eksteren de Estuleco, de spirito.

Dum tio, granda amasmortiĝo de animoj okazis – la dua de la dekjaro – kaj naturo ne montris eblecon de mildiĝo. Homaj eraroj akumuligis je ĉiuj flankoj kaj ne gravas kiel granda estis havigitaj rimedoj, ili ne kapablis malpermesi tiom da mortiĝo kaj dezertiĝo. Komunikaj rimedoj daŭris kontrolitaj de povuloj kaj informaĵoj aliiĝis ŝajnigiĝa realeco, stimulo al nerealeco. Malmultaj sciis tion kio vere okazis en aliaj kontinentoj kaj eĉ en sia propra lando. Kaj plej granda parto vivis iluzie kredante ke estis bone informita pro alveniĝo de Interreto. Informfakoj, iom post iom, aliiĝis al distriĝaj revuoj kaj de loka perforteco, kiuj estis dozitaj kaj manipulitaj por servi de farĉiĝo inter anoncoj kaj propagandoj. Nenio plu stimulis ian havigon de plibona konscieco, serĉo de Vero aŭ vera povo de Spirito. {79a kroniko}