Kiu estis plano?

{06/02/2011} komunikaj rimedoj estis troe uzataj por “varmigi merkaton”, manĝigi kaj instigi konsumon por ne rompi frenezan maŝinon kiu produktigas utilajn kaj malutilajn havaĵojn. Ĉiuj sciis tion ke iam estos malabundeco, sed sistemo ne estis ŝanĝita. Ĝi kapablis manĝi proprajn krurojn se tio donus tujajn monprofitojn.

Je tiu epoko oni kontrolis kreskigon de ofero de “pakoj de tujaj feliĉoj” kiuj jam ekzistis por aŭtomobiloj kaj vojaĝoj; nun ankaŭ por ĉiujaj superfluaĵoj: plastika kirurgio kiuj povis esti farata dome, kun tuta skipo; hejma edukantoj por liberigi patrojn de eduka tasko; tujaj aziloj por maljunuloj kaj eĉ specialisto kiuj iris al domoj de la persono celante orienti pri kiel aĉeti pli kaj plibone. Oni aĉetis ĉion, akumulis kaj malŝparis je sama proporcio.

Ankaŭ kreskigis nivelon de postuloj por pli monrimedo po ĉiu produkto, vantaĝoj, bonifikadoj, allogeco. Jam ne sufiĉis funkcianta aparato, ĝi devis esti superega aparato, eĉ se gia akcesoraĵoj ne estos necesata – gravis havi multe, havi pli kaj daŭri en iluzio de posedo kaj povo.

Ekonomia krizo evoluis por vundado al disvolviĝantaj landoj. Nefirma ekvilibro inter du grandaj potencoj ekkomencis sin perdi generante ruinigantaj efektoj al malgrandaj ekonomioj, kiuj jam estis malfortigataj de antauaj krizoj. Landoj kiuj volis sin protekti devis pligrandigi siajn impostojn, fari tranĉojn em buĝetoj, kaj popoloj ekkomencis sufokigi pro jam konata senlaboreco. Ne venis promesita disvolviĝo, krome espero de miljonoj. Oceano daŭris agitema, surprizigante al ĉiuj. {55ª kroniko}