La vera senco de Devo

{03/04/2011} Meze grandaj geofizikaj ŝanĝoj kiuj daŭris sinsekvante em planedo, kiel tertremoj, ventegoj, veteraj kontrastoj, kaj nemezurita perfoforto generata de propra socia sistemo, homaj estuloj devis fari pli profundajn reflekton pri ĉies rolulo antaŭ malbonŝancoj, antaŭ malfeliĉego, malfortuneco...

Nek ĉiam heroa ago eblas, nek ĉiam estas videbla feliĉa fino, kaj reala solidareco iĝas necesa por asisti al proksimulo. Sed kiel promocii agon de efika helpo kiam kvanto de okazaĵoj superas kapablo asisti? Estis tiel inter 2010 kaj 2012. Kiam raportoj de neĝa pluvego ekkomencis ie en planedo, tuj sekvis inundoj kaŭzitaj de pluvoj en aliaj landoj, tremoj sekvitaj de tertremoj en aliaj punktoj en planedo, kaj pli sekecoj kaj ruinigo de kulturejoj en alia, sem tio ke problemoj de tie aŭ ĉi tie havu pretan ripariĝon.

Ia tero ŝajne disbatita, popoloj ŝirmitaj en tendoj, kronikaj problemoj de malriĉeco kaj mizereco en iaj landoj, sen videbla perspektivo de solvo – kaj viva planedo daŭras movigante, reagante, demetande grundojn de tutaj popoloj, kunportante ŝanĝojn tratero, fajro kaj aero.

Leciono preservi vivon, en plej profunda senco, ekkomencis esti komprenata. Ekzemploj de superiĝo de doloro, de vera altruismo, de malavareco kaj kuraĝo estis en memoro de tiu kiu serĉis kompreni kaj helpi aliulojn. Percepto de tio ke ia korpo nur havas realan vivon tiam kiam homo superas baron de egoismo, estis lernata tiam. Nemateria valoroj estis fortigante meze malbonŝanco. {51ª kroniko}