{04/09/2011} Mensaj problemoj, tiuj estu organa aŭ estu socia, ili multe kreskis en fino, minacante stabilecon de komuna subjekto. Ĉiu malsanulo reprezentis envolviĝo de ĉiu familio kaj parto de la Ŝtato, kiuj ne preparis sin por subteni tiun sennoma malfeliĉego: homo malsanis de perplekseco, malkonektita de si mem.
Tiu percepto de ena malpleniĝo, movigis multajn fakulojn, el ĉiu parto de planedo. Multaj sin kunigis por plifortigi organoj de psikosocia helpo, grupoj de mensa, psikologia aŭ energia asisto – aŭ disvastigi kuracadon kaj direktiĝojn. Scienco donis saltojn aĉ pli grandaj direkte al kuraco de gravaj malsanoj, nur ne estis kiel disponeblligi kuracon al tiu kiu bezonis. Iuj registaroj rompis patentojn kaj defiis insanajn leĝojn de grandaj korporacioj.
Kreskis solidareco de tiuj kiuj sukcesis agi kun relativa kalmo dum ŝanĝoj, kaj estis necese havigi konon, de teknologio, por transformi ĝin en io utila en ĉiu parto de homa vivo. Ne nur emocia ekvilibro de homo, kiel em organizado de sia vivo, laboro, studo kaj malokupiĝo – kaj nun supervivo de la speco.
Homo finfine perceptis tion ke li iĝis malamiko de tempo, ignoris spacon, nekapabla em uzado de sai energioj. Homaro ne plu sciis kiel sin orienti, labori kaj malstreĉi kun ekvilibro. Homo ne sciis kiel starigi realajn celojn kaj realigi tion kio li vere volis. Kiel do antaŭprepari sin por tio kio venos? {40a kroniko}
Nenhum comentário:
Postar um comentário