Neatendita turniĝo

{22/01/2012} Homaro havis longan periodon de reflektado pri sai vivo em planedo. Miljonoj perplekse ĉeestis en ĉiu ŝanĝo kiu okazis em kampoj de teknologio, de scienco de malkrovoj kaj kreiĝoj, sed ankoraŭ ne komprenis tion: kiel malbono daŭre ekzistis tiom forte malprofite por bona, kaj ŝajne, “nenion ŝanĝi”. Se estis progresoj, avancoj, kiel mondo ne pliboniĝis? Kontraŭdiroj generitaj de propra sistemo kiu estis kreita de homo.

Ankoraŭ laŭ homaro plipezas troan sencon de individueco, kaj konsekvencoj de rompiĝo de valoroj de lastaj generacioj, malsano de egoismo. Kaj akcenta velkinteco en ekonomia sistemo de mondo malrapide kondukis ĉiujn direkte al kaoso sen ke neniu el estraro starus por levi flagon de ia ekonomio kiu respektus planedon kaj komencus halti detruadon kaj nesufiĉeco.

Realaj ŝanĝoj de konektado de vivaj kaj vekigitaj homaj estuloj, pasis neperceptita por granda parto de homamaso ĉar tiuj ŝanĝoj ne estis fanfaronitaj per komunikiloj, mantenitaj en modelo de malnova mondo. Fine, frakasante iluzio de konsumo, vivmaniero disvastigita de amaskomunikilo tuj estus malkredigita. Jam okazis ĉenara reago: ĉiu kolono de sistemo eroziigita kaj malforta. Akvero venus de neatendita fonto. De Barato venus unua averto. {30ª kroniko}