Reprenante komandon

{05/08/2012} Ekstera kroniko de homaro povas, dum multaj jaroj ŝajni kruela kaj sensenca: tiom da detruado, senfina batalado, senlimaj perfortoj, ruiniĝiĝoj, naturaj detruadoj aŭ kreitaj nenature. Homo prenis multajn jaroj por kontroli sian prasoifon, elementa, de kie devenas sian fizikan korpon. Preni bridon de besto komandita de prainstinktojn de superivo ne estis tiom facile por la plej granda parto de homaro.

Serĉo por povo, por plezuro, preskaŭ falĉis trionon de kreaĵoj de planedo. Estis malfacile rekoni homaron, kia frenezeco pro plendo supervivi en neordigita socio, de havi je iu ajn kosto, praktikis siajn terurajn ritojn de perforto kontraŭ knaboj, kontraŭ proksimuloj, inter gepatroj, gefiloj kaj fratoj.

miljonoj da mortoj kiuj estis praktikitaj pro banalaj kaŭzoj. Ekde plej malgranda egoismo al plej granda triumfo de malboneco, ĉiuj sin envolviĝis en ruiniĝo kiu estis endormiĝo de konscioj, ĝis tiam kiam fine iuj komencis vekiĝi. Homaro estas subtenita ekde miljaroj de vekigitaj estuloj kiuj, en iu aŭ alia momento, serĉis signi la vojon. Perdoj estis nemensureblaj, sed nun estas multaj klarigiitaj personoj. Ili ne povas plu reendoromiĝi. {16a kroniko}