mirakloj II – Junulo kiu iĝas kristalon

[12/08/2018] Bluaj balenoj kaj rozkoloraj bestetoj ĉiam estis en bildoj de infanaj rakontoj. Sed kiam fabuloj iĝis realecon, tio surprizigas pli ol simpla mireco pri belo; tio iĝas mirindega. Estis tiel ke du gemelulinoj, de infanlernejo de urbo de Floroj komencis surprizigi ĉiun kiam estis vokitaj por legi en klaso: la teksto legita de iu iĝis koloraj scenoj projekciita de la alia! Neniu volis ĉesigi legadon de ĉi miraklaj knabinoj!

Alia kazo kiu okazis en Taipei estis pri knabo kiu sin transformiĝis en kristalaĵoj. Ili malkovris ĉi kapablon kiam praktikis naĝadon. Li volis tiom fratiĝi kun bela blua akvo de naĝujo ke lia korpo iĝis travdebla. Neniu ankoraŭ sukceksas ekspliki ĉi fenomenoj, sed estas evidenta tio ke homa estulo estas pli kaj pli libera por kri kaj sin rekrei.

En subjektoj kiel fiziko, kemio, mekaniko, biologio, ĉiutage estas raportita plian novaĵon: sistemo de mempurigado de aero, utilaj en minoj, fermitaj aŭ danĝeraj lokoj; sistemo de hipnotiĝo kun fajro kiu liberigas tensiojn kaj traŭmoj; inteligentaj ergonomiaj modeloj de mobeloj por tuta komforto de korpo kaj pluraj aliaj inventoj. Sed kiam manifestacioj superis simpla kreema koplodo kaj eniris en kampo de surprizeco, plibone estas aplaŭdi kaj vibri kun dankoj. Estis tiel kun vekigita sonĝanto kiu kaptas ies ajn sonĝon havitan kaj rikordas tion en magnektikaĵo por ke aliaj povu spekti, aŭ virino kiu transformigas akvon en novaj odoresencoj vere bonaj kun simpla tuŝo de fingro. Kiu scias kion povas fari sian najbarulon? [130a registro]

Decidante

{19/08/2012} - Kial atendi martremon kiam ĉio kion ni bezonis estas eta salto de konscio, decidi pro liberiĝo de nia estulo? Decidi, serĉi kaj akcepti veron, plibonigi orelojn kaj lasi tion ke respondoj alvenu por lumigi niajn korojn kaj mensojn – estas nur tio kion ni bezonas.

Kuris rapidege, 2012, montrante grandajn oportuncojn de lumo; vero aperante en ĉiu senkundo kaj ĉie. Estis preni aŭ lasi ĝin. Preni decidon kaj konfirmi tiun decidon je ĉiu paŝo, je ĉiu minuto. Vivi ĉi momento, en unueco kun tuto estis elekto de multaj. Ili faris malsamon kaj tero floriĝus.

Tiel asertis konsio de tiuj vekigitaj estuloj kiuj prenis decidon labori pro homaro kaj ĝia avanco en planedo, kaj pro tio ili ne lasis sin fali pro krizoj. Ili profitis siajn valorajn oportunecojn de vivo por briligi, pli kaj pli, la tuton de homaro. Miljonoj de personoj, homoj de fido, valoraj virinoj, bonkoraj filoj – kiom kaj kiom da individuoj jam faris ĉi vojon – resondante al peto de eno de siaj animoj kaj lasante legaton de boneco kaj beleco por siaj proksimuloj. Ili paraktikis veran solidarecon, kuraĝon kaj altruismon. {15a kroniko}

Mirakloj: Reinventante materion

[29/07/2018] Miregindaj okazaĵoj lumigas perpektivojn de novaj generacioj en ĉi nova erao kiu komenciĝas. Registrita kazo en Bazelo vokis atenton de scientistoj kaj tuj aliaj kazoj komencis aperi. Registrato deidis krei datumejon de ĉi tiaj manifestacioj por akompani evuladon de kazoj.

Unua registrita kazo okazis en lernejo de ekzataj sciencoj, de iu el lokaj universitato: kreema lernanto decidis doni flugilojn al imagado kaj petis helpon de kunlernantoj por transformigi materion pere pensoj. Kaj li sin disponis gvidi eksperimenton kaj nur konvikis aliajn por ke apogu lin senkondiĉe dum lia koncentriĝo.

Kun eta pilko de argilo en sia mano li projekciis mense ia eta mondo kaj en malmulte da tempo la eta peco de argilo komencis transformiĝi en eta planedo kaj graviti tra salono kiel se ĝi havus propran vivon. Eĉ eta vetero povus esti viata ĉirkaŭ tiu globeto, kiu ensobis akvon de la "atmosfero" de salono kaj kreis sian propran veteran sistemon. Eta mondo estis kunportita al salono de scienco kaj estas studata kaj vizitata de tuta lernejo.

Alia miraklo estas la rilato de ia knabetino kun plantoj de sia hejmo. Ŝi ne nur babilas kun ili kiel komprenas iliajn "respondojn" kaj ricevas iliajn " brakumojn" kiam ŝi petas. La knabino kreis tiujn ligojn spontanee kiam komencis iri al lernejo sola kaj, adiaŭis la hundeton kaj svingis manon al rozoj de ĝardeno, kiuj respondis. [129a registro]

Reprenante komandon

{05/08/2012} Ekstera kroniko de homaro povas, dum multaj jaroj ŝajni kruela kaj sensenca: tiom da detruado, senfina batalado, senlimaj perfortoj, ruiniĝiĝoj, naturaj detruadoj aŭ kreitaj nenature. Homo prenis multajn jaroj por kontroli sian prasoifon, elementa, de kie devenas sian fizikan korpon. Preni bridon de besto komandita de prainstinktojn de superivo ne estis tiom facile por la plej granda parto de homaro.

Serĉo por povo, por plezuro, preskaŭ falĉis trionon de kreaĵoj de planedo. Estis malfacile rekoni homaron, kia frenezeco pro plendo supervivi en neordigita socio, de havi je iu ajn kosto, praktikis siajn terurajn ritojn de perforto kontraŭ knaboj, kontraŭ proksimuloj, inter gepatroj, gefiloj kaj fratoj.

miljonoj da mortoj kiuj estis praktikitaj pro banalaj kaŭzoj. Ekde plej malgranda egoismo al plej granda triumfo de malboneco, ĉiuj sin envolviĝis en ruiniĝo kiu estis endormiĝo de konscioj, ĝis tiam kiam fine iuj komencis vekiĝi. Homaro estas subtenita ekde miljaroj de vekigitaj estuloj kiuj, en iu aŭ alia momento, serĉis signi la vojon. Perdoj estis nemensureblaj, sed nun estas multaj klarigiitaj personoj. Ili ne povas plu reendoromiĝi. {16a kroniko}