Kreviĝo kaj renaskiĝo

{22/08/2010} Procezo de ŝanĝo estas kreviĝo. Semo por broti rompas kruston. Homaj estuloj rompas ekde internaĵo. Floro ŝiras burĝonon. Suno vundigas okulojn de tiu kiu ĝin vidas naskiĝi. Kaj kiom da beleco aperas, poste kaoson! Unu el pli grandaj trezoroj kunportita en aliformiĝo estas kompreno!

Semoj ĝermis, knaboj komencis semi em dezertoj, adoltoj – antaŭe malemante ŝanĝojn – konsentis preni sur sin “ordojn de etuloj” por ŝanĝi kutimojn, deteni detruojn, troan profitemecon kaj egoismon. Granda reto de planedaj informoj donigis subtenon por ke granda parto de monda popolo vidu sin kiel nur unu popolo, parolu nur unu lingvo, agu kiel granda familio, kie ammono helpu transigi iun ajn defio aŭ obstaklo.

Procezo de ena ŝanĝo, de tiuj viroj kaj virinoj de bona volo, ne povus esti detenitaj de iu ajn forto – ĉar komuna bono estas sen personeca – estas nenies havaĵo, estas ena konkero, ke kiam oni sin subtenas sur Veron kaj Lumon, tio promocias ascendo de tutaĵo, de ia ŝtuparo al alia, pli hela, pli klara. Kaj kun ena ŝanĝo resendanta, tero tremis eĉ pli forte. Nur homoj kiuj estis fortigitaj de lumo ne subfalos. {67a kroniko}