DISVASTIGITA KRIIZO

{16/10/2011} Tensio denove pligrandigis kiiam krizo metis komunajn civitanoj surstrate, loĝante sur ruboj kaj toloj. Ne estus tiel se registaro de grandaj nacioj reale serĉis solvon por monda ekonomio. Se ili volus trovi novan vojon por homaro. Solvo estis je ilia atingebleco. Dekreti ian ekonomion de paco; fino de bataladon kaj rapidigi revenon de soldatoj al hejmo por konstitui viicojn de renoviĝo de la lando.

Sed obstineco subteni ekonomian sistemon kiu delonge montrigas punktoj de malekvilibroj provokis katastrofoj kiuj sin sekvis. Ne estis la preskaŭ rompiĝo de Borso, nomigita Valoroj; pli granda malgajnon venis de malkrediĝo. Landoj estis malkredigitaj. Nacioj kiuj antaŭ estis orgojlo de sai loĝantaro perdis ekonimian kredecon, estrecon.

Nacio de Aglo estis dividigita sur preteksto de “komerca disvastiĝo”, sed vere perdis sian potencon al aliaj landoj kaj oni ne povis antaŭvidi dum kiom da tempo ili daŭrus subtenante sem makuligi la vokitan liberecon, dure konkekrita. Ĉiu pezo de malnova Eŭropo ekkencis premi malfortajn “ŝultrojn” ankaŭ. {37ª kroniko}