[08/10/2017] Esprimi virtoj de amo, de ĝojo, de humoro kaj feliĉo estas praktiko stimulita em infanaj lelrnejoj. Educa sistemo evoluas ĉiutage, direkte al kompleta formiĝo de individuo kaj sia integriĝo al ekstera mondo, ne rompante kun sia ena percepto kiel estis en pasinteco de homaro, kie superregis eduko kiu sin turnis nur al ekstera mondo. Nun sistemo agas “ekde eno al ekstero”, postulante novan perceton kaj sintenon de flegantaroj, homoj kaj virinoj.
Estis tiom gratifike labori kun geetuloj en ĉi etapo de kreskado kaj malkovroj ke mezo de flegantoj de infanaj lernejoj estas libervolontuloj kaj lernantoj de “homarecoj”. Esti kun novaj beboj kaj infanoj fariĝis plezuron, kaj ŝanĝante ideojn kun novaj generacioj, tra mensakorapatio, ia pli avanca modelo de telepatio kiu entenas pensojn kaj emociojn.
Beboj estas percepptitaj en siaj sensoj kaj necesoj; pligrandaj knaboj en siaj voloj kaj ideoj, kaj knaboj kaj knabinoj rapide disvolvas, stimuligitaj je ĝusta mezuro de iliaj deziroj kaj kuriozecoj. “Nun ni scias tion kion geknaboj pensas kaj sentas”, entuziasme kaj motivite diras flegantaro. “Nun ni scias tion kion adoltoj atendas de ni” diras la geknaboj. Kaj ĉiuj gajnas kun tio. [108ª registro]
Nenhum comentário:
Postar um comentário