Liberiganta konscio

{11/07/2010} kiam konscio estas aktivita, tio produktigas etan petamorfozon ene ni. Dum unu momento ni estas tute identigitaj kun niaj perdoj, ricevita doloro, morala bato, neniigas de nian kapablon reagi – en alia ni estas antaŭ trono de decido – kiu ne forpelas al ordinara forgeso niajn dolorojn, sed suprenirigas kaj nobligas liverante ilin al supera juĝo. Estas horo de flugo ene ni, supren kaj alten.

Tiu estas preciza momento kie personaleco ne plu povos plendi, kie ni ne plu daŭrigos suferante kaj malamante: estas decido de livero de pako, tiel dirite, de angora dosiero de okazaĵoj, vidite kaj revidite neavertite aŭ masoĥiste tiom da fojoj.

Estas persona decido, netransigebla kaj neprokrastebla, venite de de koro kaj de la plej saĝa parto de nia koro/menso. Preni kaj kapti ĝin. Kaj eta miraklo de konscio floriĝas: Libereco! Tiel ni liberas nin kaj liberigas proksimulon. Ni kapablas pardoni? Ni kapablas liveri armilojn, malamon kaj venĝemon?

Estis tiu la demando kiu trairis ŝanĝojn je jaro de 2010. Jam kuris mezjare kaj multaj sentis “novajn ventojn kiuj blovis”. Ili lasis bonan aeron eniri tra siaj naztruoj kaj ĝin enspiris; kaj poste ĝin elspiris sendante por pli da personoj. Pardono estas Dieca kaj je tiu plataĵo sin realigas. {70ª kroniko}