{27/06/2010} Ĉiu homa nacio kiu sin ligis al ideo de senlima nacia suvereneco manĝigadis malsekurecon kaj timon. Kaj Oriento mantenis tiun praktikon ĝis fino dum tiajn ombrajn tempojn. Viruzon de suvereneco kaj malsano bataladi. Nur granda estro povus inokuli vakcinon. Pro tio tiom ni atendadis Mesian revenon. Ne por apartigi lolon de tritikon kun puriganta fajro, sed por mildigi tiu ĉi infektiĝon inokulita en homa koro, kiu ne permesis kuracon de animo.
- kiel vekiĝi dormantan kapablon pardoni? Ne estus parodono la metamorfozo de animo, kiu malfermante manon de de personaleco, de Egoo, sin lanĉas al pligranda flugo ĝis atingi Dieco? Estus Homo preparita? Tuj oni vidis ke jes. Ke multaj estis, ne nur preparitaj, sed anksie atendante ŝanĝon. Ili ne sciis kiom da vivoj ankoraŭ estos mortigontaj dum finalajn konfliktojn, nek se postvivos por vidi pacajn tempojn, sed liveris siajn vivojn al Lumreveno.
Tie loĝas vera kuraĝo, pura . Agi sem atendi rezultojn. Sin liveri al servico de proksimulo, brakumi Amon kun pligranda forto. Kaj multaj revibre sonis Dian Lumon, kaj multaj subtenis Fajron, en glora ascendo de planeda korpo. Sin tra neordinara servico, nepersona, pro grandaj kaŭzoj, kiel aperiĝo de Pardono kaj fortigo de Dia Justeco. Kaj Paco estis em sai vojo, kaj multaj ne sciis tion. {71ª kroniko}
Nenhum comentário:
Postar um comentário