Rompiĝo de sistemo

{27/11/2011} Tio kion homo serĉis en tiu fino de 2011 estis minima bona senco, de ekvilibro em ago de siaj regantoj. Dum multaj restis sem laboro, sem espero, regantaro daŭris helpante grandajn ekonomiajn korporaciojn, bankojn, Instituciojn kreitaj por savi sistemon ĉirkaŭitaj de kredoj de valoroj kiuj jam sin montris eraraj. Kial savi sistemon kiu ne privilegiis plej multkosta valoroj or supervivo de homa speco. Kiu ne respektis naturecon, nek propan homon kiu kreis ĝin?

Krizo malfermus dolorajn vundojn de mezo de popoloj. Avancitaj popoloj pensitaj kiel ordigantoj, iĝis animalaj en batalado kontraŭ retenigantaj fortoj. Ia junularo kiu estas pli kaj pli seniga de espero esprimis, kun ŝtonoj kaj lignoj, ilia ribelemo pro manko de horizonto en iliaj vivoj. Ne estis jubileo en trairi ŝtuparon de sistemo se tiuj paŝoj kondukis al neniu alia loko krom abismo de homa angoro: kuri antaŭ pozicio kaj mono kaj, granda parto nur de supervivo, kaj lasi tra vojo ia rompigita animo pro manko de Lumo kaj Amo. Ili batalis por havi laboron, por havi lernejon, por havi manĝon, por havi minimuman rajton esprimi. Kia planedo estis tiu, kun tiom da senigo de bona senco? {34ª kroniko}